Dit snelbericht verscheen vanmiddag: “Ford heeft de voorbije drie maanden een historische recordwinst voor belastingen geboekt van 1,7 miljard euro.”
Overal ter wereld staan de winstmarges van aandeelhouders onder grote druk. In een inkrimpende wereldeconomie zoekt men alle uitwegen op om die marges te vrijwaren. Ook Ford Genk werd hiervan de dupe. Ford Genk moest zogezegd sluiten omwille van de overcapaciteit en de onhoudbare financiële situatie. Als we al niet zouden twijfelen aan dit verhaal, dan is het nu bewezen dat de beweegredenen zich op een totaal ander vlak situeren.
Dat is dan ook meteen de reden waarom we dezer dagen bijvoorbeeld een indexsprong onmogelijk kunnen verdedigen. Een indexsprong is een korte termijn oplossing die in de kaart zou spelen van dergelijke multinationals, maar geen structurele verandering met zich zou meebrengen. Een vermindering van de lasten op arbeid en een alternatieve financiering van de sociale zekerheid uit andere inkomstenbronnen zoals kapitaal, is zowel competitief als sociaal rechtvaardig. De loonindexering nu op tafel leggen is afwijken van het regeerakkoord.
Laat men dat dan eerst in positieve zin doen om eindelijk op het vlak van fiscale rechtvaardigheid maatregelen te nemen. Al de rest zijn lapmiddelen.