Van zure appels tot laaghangend fruit
De te krappe maximale marge van 0,4% en een maandenlange blokkering langs werkgeverskant om de laagste pensioenen, ziekte- en werkloosheidsuitkeringen op te trekken, zogen de ziel uit het loonoverleg nog voor het goed en wel begonnen was. Dat is niet iets om fier op te zijn, maar was ook niet geheel onverwachts.
De aanpassingen aan de loonwet van ‘96 die enkele jaren geleden werden doorgevoerd, zorgen voor een ongelijke startpositie tussen werkgevers en werknemers. Terwijl loonsubsidies, en lastenverlagingen voor werkgevers niet worden meegerekend, moet er wel steeds een veiligheidsmarge van 0,5% van de loonmarge worden afgetrokken. Dat zorgt ervoor dat onze lonen systematisch te hoog worden ingeschat in verhouding tot de lonen in onze buurlanden. Daar bovenop worden nog andere kunstmatige correcties voorzien die ervoor zorgen dat er nooit ruimte is voor een serieuze loonmarge.
Zolang die systeemfout niet opgelost wordt, zal het loonoverleg ook in de toekomst gehypothekeerd blijven.
Een tegenreactie kon dan ook niet uitblijven. Daar gaat iedere syndicale organisatie op haar eigen manier mee om.
Omdat de regering alvast een bemiddelingsvoorstel aankondigde, kozen wij voor sensibilisering en geen deelname aan een algemene staking. Dat zit nu eenmaal in ons DNA. Zolang er gepraat wordt, geven we alle kansen aan de sociale dialoog.
We moeten hierin ook volharden omdat mensen zekerheid willen en op akkoorden rekenen tussen de sociale partners, o.a. voor werkbare eindeloopbanen. Maar ook voor de talloze werknemers van wie de job op de helling staat. Er moeten dringend bijkomende beschermingsmaatregelen komen voor werknemers van bedrijven die failliet zullen gaan.
Uitzonderlijke tijden vragen om creatieve maatregelen! 0,4% aan bruto-opslag is te weinig voor werknemers in die bedrijven die het ondanks de crisis goed gedaan hebben. Maar koopkracht kan je ook verhogen door eenmalige premies, of via creatieve oplossingen door bijvoorbeeld de maaltijdcheques nogmaals te verhogen. Het is ondertussen immers alweer 6 jaar geleden dat hun maximale waarde verhoogd werd.
Hopelijk kunnen we heel gauw door de zure appels bijten en het laaghangend fruit plukken. Ik kijk dus uit naar zaken waarover we wel sociale akkoorden kunnen sluiten.
Mario Coppens
Nationaal Voorzitter Liberale Vakbond ACLVB