Open-VLD wenst namens Egbert Lachaert de sociale partners (althans de vakbonden) nogmaals in het harnas te jagen door een ballonnetje op te laten om de werknemers in dit land ongerust te maken, ditmaal betreffende hun verloning.
De ACLVB is ongerust en geënerveerd met de timing die Egbert Lachaert hanteert om dergelijke ideeën te lanceren. Het politieke leven draait traditiegetrouw op een laag pitje tussen de nationale feestdag en eind augustus.
Wat betreft het voorstel zelf:
Wat zegt de volledige passage in het regeerakkoord
“Na advies van de sociale partners wordt een nieuw loopbaanmodel ingevoerd dat de bedrijven meer soepelheid biedt bij de arbeidsorganisatie enerzijds en de werknemers een beter evenwicht tussen werk en privéleven anderzijds. In het nieuwe model zullen de werknemers een loon ontvangen dat meer overeenstemt met hun competenties en productiviteit, in plaats van een loutere lineaire toename in functie van leeftijd en anciënniteit.”
Na advies van de sociale partners
Egbert Lachaert wenst klaarblijkelijk niet te wachten op het advies van de sociale partners, die normaliter gevat worden door een vraag van de Minister van Werk. De ACLVB betreurt dat een materie die duidelijk toebehoort aan de Minister van Werk, plotsklaps gemediatiseerd wordt en waarbij het debat al een richting wordt ingeduwd nog voor het eerste woord hierover is gevallen tussen sociale partners in de Nationale Arbeidsraad.
Een nieuw loopbaanmodel
Hoewel het voorstel zelf pas na de vakantie zal worden ingediend bij het Parlement (dus waarom eigenlijk nu al dit ballonnetje oplaten?), is het duidelijk dat volgens de ACLVB de term ‘loopbaanmodel’ zeer beperkend wordt geïnterpreteerd. Een loopbaanmodel impliceert meer dan enkel de verloning los te koppelen van de anciënniteit en ervoor te zorgen dat oudere werknemers minder zullen verdienen. Het debat moet ruimer worden opgevat: werkdruk, psychosociale factoren, mobiliteit, … Parlementarier Lachaert is hier zeer selectief te werk gegaan en vergeet het hele debat te voeren. Wat de ACLVB wel al heeft kunnen vaststellen in dit hele ‘nieuwe loopbaanmodel – debat’, is het feit dat er qua werk-privéleven ten gunste van de werknemers, nog niets gebeurd is.
De ACLVB voelt hier opnieuw een poging aankomen om nog meer geld in de zakken van de werkgevers en aandeelhouders te houden. Klaarblijkelijk was de onrechtvaardigde tax-shift nog niet voldoende.
Wat zegt de realiteit op de werkvloer
Het is onjuist te beweren dat iedereen steeds meer blijft verdienen naarmate hij ouder wordt. Op bedrijfsvlak worden er vaak al collectieve afspraken gemaakt, op maat van het bedrijf en haar werknemers omtrent individuele (supplementaire) verloning. De ACLVB vindt deze demarche dan ook getuigen van weinig realiteitszin.
Ouderen goedkoper, jongeren goedkoper? Waar stopt het?
De ACLVB vindt het een goede zaak om mensen aan de start van hun carrière meer te laten verdienen. Desalniettemin wenst de ACLVB eraan te herinneren dat ook de herinvoering van jongerenbarema’s nog niet zo gek lang geleden op de onderhandelingstafel lag. Gelukkig is het daar gebleven. Wat is de volgende categorie van werknemers die men d’office goedkoper wil maken voor de werkgever, lees: minder wil laten verdienen door hun ‘gebrek aan competenties?
Bovendien kan ook de realiteit van het verleden niet uit het oog worden verloren: mensen hebben in het verleden een verwachtingspatroon omtrent hun loon opgebouwd, wat niet zomaar buitenspel gezet kan worden. Bruuske ingrepen hierin zijn uit den boze, maar waar trek je de grens?
Conclusie: ondoordacht voorstel, ongelukkige timing
Dergelijke ingrepen vragen enorm veel tijd, enorm veel expertise en enorm veel nuance, en bijgevolg dienen zij het best door sociale partners besproken te worden. Het is in die optiek betreurenswaardig dat dit ballonnetje half augustus wordt opgelaten. Veel mensen maken zich ongerust. Terecht ongerust.
Jan Vercamst
Nationaal Voorzitter ACLVB