Wanpraktijken bij PostNL, ACLVB herhaalt pleidooi voor invoering sociale ratio’s

De asociale praktijken waarmee PostNL eerder al in opspraak kwam en die blijven voortwoekeren, zo bracht nieuw onderzoek aan het licht, vervullen de ACLVB met weerzin.

Door te opereren via een netwerk van zelfstandige onderaannemers onttrekt PostNL zich aan een reeks verantwoordelijkheden, met kinderarbeid als een van de schrijnende uitwassen. Het mechanisme is tekenend voor de race-to-the-bottom binnen de pakjesmarkt, een verfoeilijke negatieve spiraal die de sociale rechten van werknemers ondermijnt.

Ten bate van een zo hoog mogelijke flexibiliteit aan een zo laag mogelijke kost, kiest PostNL voor een constructie van onderaannemers. Werknemers van die bedrijfjes werken op basis van precaire contracten, ze kunnen niet rekenen op de bescherming en de voordelen die dankzij sociale dialoog in cao’s worden vastgelegd. Door de onderaannemers een afgesproken prijs te betalen, ontduikt PostNL bovendien de betaling van sociale bijdragen, een aanfluiting van de sociale zekerheid voor elk van ons.

Wanneer gaan bedrijven en aandeelhouders inzien dat gratis niet bestaat?
 

Sociale ratio’s

Naar aanleiding van dit alles vragen wij dat de sociale inspectiediensten degelijk ondersteund en uitgebouwd worden. Afwachten ook wat de resultaten zullen zijn van de federale task force, die Minister van Post Petra De Sutter aankondigde te zullen oprichten en die nog voor de zomer met een wetgevend initiatief naar buiten zou komen om definitief een einde te stellen aan toestanden zoals bij PostNL en andere bedrijven in de sector of binnen de e-commerce. De minister zou de aanbieders van postdiensten van een zekere omvang verplichten om een beroep te doen op een minimumpercentage van werknemers in loondienst of als uitzendkracht.

Voor ons is een contract van onbepaalde duur in loondienst van de werkgever steeds het streefdoel, aangezien dit de belangrijkste vorm van bescherming voor een werknemer vormt. In dit verband herhalen we bij de Liberale Vakbond eveneens ons beleidsvoorstel tot het instellen van sociale ratio’s, dat wij aandroegen in onze ‘Sociaal-economische visie 2020-2025’, het ACLVB-memorandum aan de federale regering. Bedoeling van die sociale ratio’s is kwaliteitsvolle tewerkstelling te ondersteunen en precaire arbeid - met name inzake onvrijwillig deeltijds werk, tijdelijke contracten en uitzendarbeid - te ontmoedigen. Concreet zou er op basis van een definitie die de sociale partners op sectorniveau bepalen, een bovengrens en ondergrens vastgelegd worden, waarna jaarlijks voor elke onderneming een sociale ratio zou berekend worden. Ondernemingen die te veel personen tijdelijk, onvrijwillig deeltijds of op interimbasis aan het werk stellen en daardoor onder de grens van de sociale ratio komen, zouden financieel geresponsabiliseerd worden door een verhoging van de patronale bijdragen. Omgekeerd zouden ondernemingen die de bovengrens overschrijden, financieel gestimuleerd kunnen worden met bijkomende bijdrageverminderingen. Die bijkomende lastenverlagingen zouden gefinancierd worden door de ondernemingen die de ondergrens niet bereiken.