Het Grondwettelijk Hof deed vandaag uitspraak over de klacht die de vakbonden indienden tegen de indexsprong. Het Grondwettelijk Hof oordeelt dat deze klacht ongegrond is. De vakbonden betreuren deze uitspraak. Het toont nog maar eens welke kloof vaak gaapt tussen recht en rechtvaardigheid. Want het is zonneklaar dat de selectieve indexsprong die de regering Michel doorvoerde elk gevoel van rechtvaardigheid tart.
Een regering moet rechtvaardig zijn voor al zijn burgers. Met een indexsprong treft ze enkel één groep van zijn burgers. Enkel het inkomen van werknemers, ambtenaren en gerechtigden op sociale uitkeringen en gezinsbijslagen wordt geraakt. Terwijl de inhoud van de winkelkar duurder wordt, huurprijzen, energieprijzen, verzekeringspolissen,… wel nog worden geïndexeerd.
Behoudens in de medische sector werden aan bedrijfsleiders, zelfstandigen, vrije beroepen en de inkomens uit vermogens evenmin een inspanning gevraagd. Nochtans voorziet het befaamde artikel 14, § 1 van de Wet van 1996, ter vrijwaring van werkgelegenheid en concurrentievermogen dat de regering ook een gelijkwaardige matiging kan opleggen aan “de inkomens van de zelfstandigen, van de vrije beroepen, de dividenden, de tantièmes, de sociale uitkeringen, de huurprijzen en andere inkomens”.
Door de indexsprong moeten werknemers met 2% minder inkomen een duurdere winkelkar, een duurdere huur, duurdere elektriciteit en andere duurdere diensten betalen. Dat is totaal onrechtvaardig. Die 2% koopkracht is verloren voor de resterende jaren van de loopbaan. En zelfs nadien telt dit negatief mee in het pensioen. Zo kom je tot haakse toestanden waarbij de koopkracht van werknemers terugzakt met 2% terwijl de huisbaas wel de huur mag indexeren of de verzekeraar de polissen. En waarbij nog meer werknemers, gepensioneerden, zieken en werklozen het financieel nog moeilijker krijgen.