De ACLVB is verbolgen over de zoveelste inbraak in het sociaal overleg. In een eerder interprofessioneel akkoord werd immers overeengekomen dat de sociale partners nog over de mogelijkheid zouden beschikken om lagere leeftijden af te spreken voor SWT. Met het zomerakkoord komt de federale regering hierop terug en beknot opnieuw de vrijheid van de sociale partners.
Een tweede maatregel die opvalt in het zomerakkoord is de versterking van de degressiviteit van werkloosheidsuitkeringen. De Liberale Vakbond vindt dit een harde en onrechtvaardige maatregel voor werkzoekenden die hun uitkering hiermee nog sneller onder de armoedegrens zien dalen. De maatregel is ook contraproductief. Hoe lager het inkomen, hoe lager de hoop op een kwalitatieve, nieuwe job. Inspanningen en kosten voor (her)scholing, internetkosten, kosten kinderopvang,… worden met een onwaardig loon vaak noodgedwongen stop gezet. Bovendien blijkt uit de huidige regionale opvolgings- en sanctioneringsmogelijkheden dat de meerderheid van de werkzoekenden de nodige inspanningen leveren.
De arbeidsdeal maakt het grootste deel van de inspanningen uit binnen het zomerakkoord. De federale regering gebruikt hiermee een verkeerd recept en koppelt opnieuw socio-economische hervormingen aan de begroting. De vraag is ook maar zeer hoe alles werd berekend en hoe dit budgettair opnieuw zal uitdraaien. Dergelijke deal is dan ook tekenend voor een zwak budgettair beleid dat eerder dient om Europa te paaien dan wel om de eigen burgers sociaal te verzorgen.