CETA, het vrijhandelsverdrag tussen Canada en de Europese Unie, bracht in 2016 uitzonderlijk veel mensen op de been. Het was namelijk vooral voordelig voor de aandeelhouders van multinationals en economische machten, maar voor landbouwers, consumenten, werknemers, gepensioneerden, vrouwen, jongeren, kmo’s en de gezondheidssector dreigde het heel veel nadelen met zich mee te brengen. De massale mobilisering tijdens de onderhandelingen over CETA heeft duidelijk gemaakt dat de bevolking eist dat handel eerlijk en sociaal verantwoord wordt gevoerd. Dankzij jullie betrokkenheid, zijn er extra garanties gekomen over publieke dienstverlening en is het hoofdstuk over investeringen op vraag van België verwezen naar het Europees Hof van Justitie. Daarmee was CETA echter niet van de baan.
Het akkoord dreigt nu nog voor de verkiezingen terug op de politieke agenda te staan. Het Hof van Justitie zal namelijk waarschijnlijk nog in april of mei haar oordeel vellen over de wettelijkheid van het investeringshoofdstuk, dat speciale rechten geeft aan internationale investeerders. Zelfs indien het Hof oordeelt dat dit hoofdstuk moet worden aangepast, bevat CETA echter nog verschillende andere valkuilen die een beduidende impact kunnen hebben op werknemers. Daarenboven wordt het CETA-model nu als blauwdruk gebruikt voor verschillende andere handelsakkoorden.
We zijn niet tegen de vrijhandel, integendeel, maar er moeten duidelijke bakens geplaatst worden om de rechten van de werknemers te beschermen met sancties, om de openbare diensten te vrijwaren en om te verhinderen dat bedrijven zonder meer schadevergoedingen kunnen eisen van staten voor hun investeringen.
Lees hier onze gezamenlijke oproep om de ratificatie van CETA tegen te houden en voor een meer duurzaam model van vrijhandel.